Warto odwiedzić
STRONA W PRZYGOTOWANIU
„Niewątpliwie oświata jest na jednym ze środków ratunkowych, należy więc zakładać szkoły. (…) Postanowiłem przeto założyć ochronkę w Oblęgorku dla dzieci od lat trzech do sześciu, aby nie zostawały bez opieki, bez nauki wtedy, kiedy ich matki wychodzą na roboty w polach. W tej myśli zbuduję własnym kosztem dom, sprowadzę uczciwą i rozumną ochroniarkę, którą będę opłacał z własnej kieszeni, a której obowiązkiem będzie nie tylko pilnować dzieci, uczyć je czystości, dbać o ich zdrowie, ale także pokazywać starszym litery, uczyć czytać zarówno chłopców, jak i dziewczęta. W ten sposób dzieci nie będą zostawione bez opieki i nie będą wyrastać w dzikości”. (Henryk Sienkiewicz w liście do księdza Teodora Jankowskiego, proboszcza parafii Chełmce, 1906r.) …i wszystko zaczęło się od Henryka Sienkiewicza! W 1907 r. rozpoczęła się budowa przedszkola – szkoły w Oblęgorku – według projektu syna pisarza Henryka Józefa, który studiował architekturę. W tym czasie trwały prace przy budowie prawdziwej ochronki w Oblęgorku, która powstała dzięki staraniom pisarza. Budynek był usytuowany w pobliżu alei lipowej, która wiodła do pałacu. W nim największą izbę zajmowała klasa. Obok niej był pokój pomocniczy, w drugiej części budynku znajdowały się mieszkania nauczycielki Wiktorii Lutówny i dworskiego stangreta Andrzeja. W 1909 r. ochronka została uroczyście otwarta. W poświęceniu tego budynku uczestniczył Henryk Sienkiewicz wraz z żoną Marią Babską i to ona sprawowała nad nią bezpośrednią kontrolę oraz opiekę. Sienkiewicz w liście do swojego syna napisał: „Było tak: Naprzód przyszło około 120 dzieci, które odśpiewały narodowe hymny et.,et., a potem około kopy bab, które ze łzami w oczach dziękowały za ochronkę i tę panienkę, która uczy”. W nowo powstałym budynku dzieci uczyły się w dużej izbie, w której ustawiono 35 ławek dla 70 dzieci zarówno z ubogich, jak i zamożnych chłopów. Od tego czasu nauka w ochronce zaczynała się w listopadzie, a kończyła na początku maja. Zimą do szkoły przychodziły także starsze dzieci wieśniaków i parobczaków, aby uczyć się czytania oraz pisania. Istniał również chór szkolny, zespół artystyczny, odbywała się nauka czytania i pisania dla dorosłych. Młode dziewczęta uczyły się haftu oraz artystycznego cerowania. Mężczyźni zajmowali się rzemiosłem. Wiktoria Lutówna prowadziła ochronkę do 1922 r. W 1918 r. ochronkę przekształcono w dwuklasową szkołę powszechną, a w 1926 r. w pięcioklasową. W roku 1934 r. Rada Gminy w Niewachlowie podjęła decyzję o budowie szkoły w Oblęgorku. W latach 1948-49 postawiono barak szkolny z czterema izbami lekcyjnymi i w nim uczyły się dzieci. Barak został przywieziony z kompleksu Auschwitz–Birkenau lub jego podobozu. Lekcje również odbywały się w wynajmowanych izbach. 27 lipca 1963 r. położono kamień węgielny pod budynek szkoły podstawowej – Pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego. Inicjatorami budowy byli funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej oraz służby bezpieczeństwa województwa kieleckiego. Plany zrealizowano z dobrowolnych świadczeń funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej i służby bezpieczeństwa z całego kraju w ramach obchodów 1000-lecia Państwa Polskiego. Uroczystość oddania szkoły do użytku odbyła się 7 października 1964 r. Szkole nadano imię XX-lecia Polski Ludowej. Od 1966 do połowy lat 70. w budynku funkcjonowała również Szkoła Przysposobienia Rolniczego.
Fot. Akt Erekcyjny - karty z kroniki szkolnej. 25 stycznia 1994 r. decyzją Rady Pedagogicznej i w porozumieniu z rodzicami podjęto uchwałę o zmianie imienia szkoły, dlatego od 6 maja 1995 r. szkoła nosi imię Henryka Sienkiewicza. Fot. Budynek szkoły w latach 90. 1 września 1999 r. szkołę przekształcono w Zespół Placówek Oświatowych w Oblęgorku, w skład którego weszły Szkoła Podstawowa im. Henryka Sienkiewicza i Gimnazjum nr 2. W ZPO uczyły się dzieci z Oblęgora, Oblęgorka, Bugaja i Chełmiec. W 2006 r. rozpoczęła się rozbudowa szkoły. Powstała nowa część budynku, którą przeznaczono na gimnazjum, a w niej wygospodarowano: 6 sal lekcyjnych (w tym 3 z zapleczami), pracownię komputerową, bibliotekę, czytelnię, łazienki, przebieralnie z prysznicami, szatnię oraz portiernię. Uroczyste oddanie budynku nastąpiło 27 marca 2008 r. Z dniem 1 września 2017 r., w związku z reformą oświaty, placówkę przekształcono w ośmioletnią szkołę podstawową.
W 1908 r. pisarz i jego żona Maria Babska sprowadzili do Oblęgorka Wiktorię Lutównę, by poprowadziła małą ochronkę w pałacu. W tym samym roku w dużej wolnej izbie, która kiedyś była garderobą, rozpoczęło się nauczanie. Do pałacu przychodziło bardzo dużo dzieci, ponieważ w okolicy nie było żadnej szkoły. Dziewczęta i chłopcy siedzieli na ławkach, pod ścianami i na progu izby. Wiktoria uczyła czytać, pisać oraz rachować. To co robiła, było nielegalne. Obawiano się policji rosyjskiej i kar, dlatego Lutówna edukowała dzieci pod pozorem robótek ręcznych. Wszystkie koszty związane z kupnem zeszytów, przyborów do pisania dla dzieci pokrywał Sienkiewicz.
Fot. Pałacyk Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku – rok ok. 1903.
Fot. Ochronka (powstała z inicjatywy H. Sienkiewicza), która od 1918 r., funkcjonowała jako Publiczna Szkoła Powszechna w Oblęgorku. (Zdjęcie ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego)
W roku 1918 szkoła uzyskała drugiego nauczyciela. W myśl reformy jędrzejewiczowskiej nauka w szkole trwała 7 lat, w tym czasie realizowano program 4 klas z dodatkiem elementów wiedzy z klas wyższych. Po latach okazało się, że obiekt był niewystarczający, dlatego nauka odbywała się również w wynajętych pomieszczeniach.
Fot. Uczniowie wraz z nauczycielką przed wynajętym pomieszczeniem.
Chłopi z okolicznych wsi przyłączyli się do tej akcji i za własne pieniądze zakupili od Józefa Gawła działkę budowlaną. Planów nie dało się zrealizować, bo wybuchła II wojna światowa. Pomimo to nauczanie na poziomie czterech klas odbywało się w Oblęgorku i Oblęgorze.
Fot. Uczniowie wraz z nauczycielką przed szkołą – budynkiem, który został przywieziony z obozu Auschwitz.
W poniemieckim baraku były cztery izby lekcyjne.
Fot. Uczniowie przed jednym z budynków mieszkalnych, w którym uczyły się dzieci (1959 r.).
Fot. Karta z kroniki szkolnej prowadzonej od 1964 r.
Fot. Budynek szkoły kilka lat po oddaniu do użytku.
Fot. Budynek Zespołu Placówek Oświatowych w Oblęgorku w 2011 r.
Fot. Budynek Szkoły Podstawowej im. Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku w 2012 r.
Hymn powstał z okazji nadania szkole imienia Henryka Sienkiewicza. Słowa – mgr inż. Elżbieta Kwiecień Muzyka – mgr Anna Zybura Rok powstania – 1995 Szkoła naszym drugim domem kuźnią naszych charakterów. W niej uczymy się wzorować na postaciach bohaterów. W swych utworach Mistrz Sienkiewicz, by polskości duch zachować, uczy jak kochać Ojczyznę i tradycje pielęgnować. Dołożymy wszelkich starań uczennice i uczniowie, by reprezentować godnie naszą szkołę - Oblęgorek.
Projekt i wykonanie – p. Teodora Zdyb Rok powstania – 1995 Sztandar szkoły to prostokątny płat tkaniny obszyty złotą frędzlą. Prawa strona jest w barwach narodowych z umieszczonym centralnie godłem narodowym. Na lewej stronie płata w kolorze niebieskim znajduje się symbol patrona szkoły: otwarta księga, kałamarz z gęsim piórem. Powyżej zamieszczony jest wyszyty złotą nitką napis z nazwą i imieniem szkoły.
1909 – 1914 - nad ochronką sprawowała bezpośrednią kontrolę Maria Babska, żona Henryka Sienkiewicza; pierwszą nauczycielką była Wiktoria Lutówna. W latach 30.XX w. funkcję kierownika pełnił Wincenty Ciepluch. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Nauczany przedmiot - historia. Pan Mieczysław Gładki objął funkcję KIEROWNIKA szkoły w 1964 r. W 1973 r. wprowadzono nowe nazewnictwo – DYREKTOR szkoły. Nauczany przedmiot - historia. Nauczane przedmioty: fizyka, przyroda, nauczanie początkowe, chemia. W 2008 r. funkcję dyrektora szkoły objęła mgr Henryka Cisowska. Nauczany przedmiot – język polski.
inż. Mieczysław Gładki– dyrektor szkoły w latach 1964 -1985
mgr Henryk Iwan– dyrektor szkoły w latach 1985-1994
mgr inż. Elżbieta Kwiecień– dyrektor szkoły w latach 1994-2008
Śp. inż. Mieczysław Gładki – dyrektor w latach 1964 -1985 mgr Henryk Iwan – dyrektor w latach 1985-1994 mgr inż. Elżbieta Kwiecień – dyrektor w latach 1994-2008 Bronisława Buchcic - nauczyciel klas 0 - III Alicja Ciołak - nauczyciel bibliotekarz mgr Anna Cedro - nauczyciel klas 0 mgr Tadeusz Czarnecki - nauczyciel fizyki mgr Halina Drogosz - nauczyciel języka polskiego mgr Zofia Drogosz - nauczyciel klas 0 - III mgr Barbara Iwan - nauczyciel historii mgr Genowefa Jarząbek - nauczyciel matematyki mgr Kazimierz Jelonek - nauczyciel wychowania fizycznego mgr Stanisława Krawczyńska - nauczyciel języka polskiego mgr Zofia Skowron - nauczyciel geografii mgr Kazimiera Smolarczyk - nauczyciel biologii Śp. mgr Krzysztofa Terlecka - nauczyciel języka polskiego mgr Barbara Wilczkowska - nauczyciel matematyki mgr Jadwiga Zapała - nauczyciel klas 0 - III Teodora Zdyb - nauczyciel klas 0 - III mgr Anna Zybura - nauczyciel języka rosyjskiego i muzyki